آیت الله منتظری : زندانی کردن دانشجویان منتقد و محروم کردن آنها از تحصیل حرام شرعی است

دیدار با آیت الله العظمی منتظری

روز گذشته به همراه جمعی از اعضای شورای مرکزی سازمان دانش آموختگان و دفتر تحکیم به ملاقات آیت الله العظمی منتظری رفتیم. برایم مهم نیست که دیگران چه می گویند یا چه فکر می کنند. من به آقای منتظری علاقه دارم. ایشان را انسانی آزاده و شریف می دانم. هرکس در زندگی سیاسی خود اشتباهاتی را مرتکب شده است،آیت الله منتظری نیز از این قاعده مستثنی نیست. او اما شجاعت پذیرش مسئولیت اشتباهاتش را داشته است. به غیر از اینها آنچه که این آیت الله کهن سال را از دیگر همگنانش و حتی بسیاری دیگر از فعالین سیاسی چند دهه ی اخیر متمایز می کند شهامت اخلاقی او در ایستادگی مقابل نقض حقوق انسانی و دفاع بی پروایش از حقوق مخالفین است. موضع شجاعانه ی او در برابر اعدامهای دهه ی 60 و مقاومتش در برابر اعدامهای سال 67 اکنون بر همگان روشن است. بسیاری از زندانیان سیاسی دهه ی شصت که شانس دوباره زیستن یافتند زندگی خود را مدیون آیت الله منتظری می دانند. خشایار دیهیمی و بابک احمدی از آن جمله اند. طبیعتا به عنوان یک لیبرال-سکولار، نمی توانم با بسیاری از دیدگاههای این مرجع عالیقدر جهان شیعه همراه و همداستان باشم ولی این اختلاف عمیق فکری هرگز مانع از این نیست که شجاعت و بزرگواری این مرد را ستایش نکنم. او را بسیار دوست دارم. ملاقات با این پیر مرد آرامش و انرژی عجیبی به آدم می دهد. من نیز با بسیاری دیگر از فعالین سیاسی موافقم که اگر بعد از خمینی، آقای منتظری بر اریکه ی رهبری تکیه زده بود، سیر وقایع بسیار متفاوت از آنچه که گذشت می شد و ما هم اکنون در وضعیت اسفناک فعلی قرار نداشتیم. هر چند بر روی احتمالات و اگر های تاریخ نمی توان حساب باز کزد. با این حال حضرت آیت الله خود یک بار گفته بود: "حاضر نبودم در برابر این همه خبط و خطا سکوت کنم و به اعدام افراد بی گناه رضایت دهم، برای اینکه بتوانم بعدا رهبر شوم. در عوض الان وجدان راحتی دارم و شبها با آرامش می خوابم" این کلمات بیانگر عمق آزادگی مردیست که در یک قدمی "قدرت"، حفظ شرافت را انتخاب کرد.
از نکات جالب توجه این ملاقات برای من ، آگاهی عمیق ایشان نسبت به مسائل روز و وضعیت سیاسی کشور خصوصا وضعیت دانشگاهها بود.ایشان حتی نسبت به بزرگ شدن دولت و دخالتهای ناروای دولتی در اقتصاد نیز انتقاد کردند. آیت الله منتظری نوع برخورد صورت گرفته با دانشجویان امیر کبیر را غیر انسانی و غیر شرعی دانست. ایشان همچنین اتهاماتی که به دانشجویان منتقد و افرادی نظیر عمادالدین باقی زده می شود را " اتهامات واهی" توصیف کردند. حضرت آیت الله همچنین به صراحت گفتند که: زندانی کردن دانشجویان منتقد و محروم کردن آنها از تحصیل حرام شرعی است.آقای منتظری به نکته ی جالبی نیز اشاره کرد. او گفت که در زمان شاه من زندان بودم و پسرم محمد نیز تحت تعقیب بود اما هیچگاه رژیم شاه به بهانه ی فعالیتهای من و محمد برای ادامه ی تحصیل فرزند دیگرم احمد در دانشگاه مانع و مشکلی ایجاد نکرد و من وقتی به اتاق محقر و ساده ی آقای منتظری نگاه می کردم ،وقتی دربهای جوش داده شده و پلمپ شده ی حسینیه ی ایشان را می دیدم و به آنچه طی سالهای حصر بر ایشان گذشت می اندیشیدم با خود می گفتم که در زمان شاه هیچ گاه چنین بی حرمتی هایی به مرجعیت شیعه نشد.ایشان همچنین به نکات جالبی پیرامون اعدامهای ننگین سال 67 اشاره کردند که حتی در کتاب خاطرات ایشان نیز نیامده است. تمام امروز را داشتم به بزرگی و در عین حال تواضع این مرد می اندیشیدم، هر چند خیال مازیار سمیعی و دیگر دوستان در بندمان نیز لحظه ای رهایم نمی کرد. دوستانی که این مرجع عالیقدر شیعه بازداشت آنها را غیر شرعی اعلام کرد.
پی نوشت:
1- مازیار عزیز من دلم برایت تنگ شده. کاشکی آزاد شوی. کاشکی دوباره بیایی تا با هم بحث کنیم. کاشکی دوباره بیایی و با همان لحن به یاد ماندی صدایم کنی: "آقای لیبرال". مازیار من کم کم طاقتم طاق می شود. زود تر بیا. از آن زندان کوچک به این زندان بزرگ. این روزها با هر کدام از بچه ها که صحبت می کنم حرف توست. همه نگرانت هستیم و هیچ یک فراموشت نکرده ایم. تنهایت نمی گذاریم
2- بهنام و آرمان عزیز. تنها نیستید.
3- از اهواز و کردستان به دنبال بازداشت تعدادی از فعالین دانشجویی اخبار نگران کننده ای به گوش می رسد. سناریوی امیر کبیر آیا دوباره در حال اکران است؟ این بار در اهواز؟
4- آقای بینا داراب زند، طی یادداشت کوتاهی مطالب خلاف واقعی به من نسبت داده اند که به موقع پاسخ خواهم گفت.
5- مطلبی هم دوست گرامی ام حمید قهوه چیان در نقد تجمعات ما نوشته که جالب توجه و البته مستحق پاسخی مفصل است که طی روزهای آینده ارائه خواهم کرد.